Vandaag vertrekken we voor drie dagen naar Victoria Falls. Ooit eens een van de zeven wereldwonderen. Maar nu van deze lijst af vanwege de politieke situatie in Zimbabwe (zegt de lokale bevolking).Om 5.45 uur gaat de wekker. De drie uur slaap hebben goed gewerkt. Ben klaar wakker (not). Om 7 uur rijdt Nicky ons naar Bulawayo om ons af te zetten bij de lokale bus centrale. Ze heeft ons reeds gewaarschuwd, we zijn de enige twee blanken. Ze heeft alles goed onder controle, brengt ons persoonlijk naar de bus en regelt met de chauffeur dat onze taxi man John in Victoria Falls te horen krijgt wanneer we daar aankomen. Ik moet je zeggen: het waren 7 zeer zeer lange uren. Het werd steeds warmer richting Victoria Falls ( uiteindelijk 30 graden). Geen airco in de bus en de bus was helemaal vol. Ze noemen het de 'chicken bus'. En terecht. De bus stopte overal en nergens om mensen af te zetten en mee te nemen. Van alles werd er in de bus gegeten en bij iedere stop kwamen verkopers binnen met water, pinda's, fruit en koekjes. Terwijl er ook mensen in en uit moesten. Nu vraag ik je, hoeveel mensen kun je kwijt in het wandelpad? En waarom zoveel bushaltes in de middle of nowhere? Er werd 7 uur lang gospel muziek gedraaid op een hard volume. En sliep ik net een beetje, dan schrok ik wakker van plotselinge volume toename van de muziek. Of doordat de kaartjesman met zijn oksel zo ongeveer in mijn neus zat om een kaartje achter mij te verkopen. Ik kan je zeggen: warmte in een bus met 60 mensen is niet goed voor de geur in de bus. Maar goed, dit was de enige optie om in de middag in Victoria Falls aan te komen. Anders zou het pas laat in de avond zijn met een rechtstreekse bus verbinding inclusief airco en film. Deze nemen we wel vrijdag terug naar Bulawayo. Gelukkig. Blijft nog steeds een lange rit, maar met iets meer comfort. Ik zal jullie de verhalen besparen rondom het toilet. Een keer maar de bush in gegaan. Kom ik terug, zegt de buschauffeur: ik zag je zitten hihihihi. Je denkt dan: kijk dan niet. Maar denk dat mijn blote witte billen te mooi waren hahaha. En tweede keer op een wc zonder deuren met alleen gat in de grond. Daarna 4 uur lang niet meer naar wc gegaan, wat een record is voor mij.Bij aankomst staat John, de taxichauffeur ons al op te wachten. Hij is onze chauffeur voor drie dagen. Goed geregeld. We zijn eerst naar het activiteitencentrum gereden voor het definitief boeken van een sunset tour over een half uur en voor morgen een gamepark drive. Daarna naar de backpackers lodge. Zo ontzettend grappig, vriendelijk en goed onderhouden. Eerste keer in een backpackers hotel. Emily en ik hebben wel een twee persoons hutje inclusief douche en toilet. In plaats van 20 dollar betaal je dan dan 30 dollar. Dat moet kunnen. Het blijft wel iedere keer geld tellen, omdat het zo lastig is om cash geld te krijgen.Na het inchecken worden we opgehaald door een busje om ons naar een rivier te brengen voor een sunset boot tocht. Daar aangekomen staat een groepje Afrikaanse zangers ons te verwelkomen. Dat moet natuurlijk op de foto. Hierdoor als laatste aan boord.... geen tafels meer. Wat jammer, dan maar op het bovendek met twee stoelen bij de railing. Prachtig uitzicht, mooiste plek. En wat zijn we verwend. En dit keer kan ik oprecht zeggen: ik heb nijlpaarden gezien. En olifanten. De boot kan heel dicht bij komen. Dit is zeker de busreis waard. Bij de terugreis naar het hotel een opstopping in onze straat. Emily en ik geven aan dat we wel kunnen teruglopen naar de lodge, maar dat mag niet van de chauffeur: te veel wilde olifanten. Pardon? We zitten midden in een wijk. Dus worden we keurig afgezet toen de opstopping weg was.Rond half 8 bij restaurantje gegeten en daarna bed in. Oh shoot, we liggen nog niet in bed of daar heb je weer zo'n grote spin. Snel in bed kruipen onder klamboe en niet denken aan wat er zich allemaal afspeelt onder bed.