Samen met Emily een dagje neushoorns bekijken in het Matobo National park. Om half 9 worden we afgezet door Nicky bij een hostel ergens aan de andere kant van Bulawayo. Samen met een Australisch echtpaar en drie Amerikaanse dames een dag op pad. Onder begeleiding van onze gids Jordan. Echt zo'n ranger zoals je op tv ziet. Stuur hem de wildernis in en hij kan overleven. Vandaag op zijn slippers en korte broek, omdat zijn baas niet wil dat hij op blote voeten rondloopt. Even voor de dames: het is maar goed dat hij een onderbroek aan heeft. De kleur hebben we allemaal zien kunnen zien. En niet alleen van de achterkant :-)Aangekomen bij het park heeft hij ons eerst wat meer verteld over de neushoorns en de nadere uitsterving van het ras. De neushoorn heeft eigenlijk geen vijanden behalve de mens. Zijn hoorns hebben een zuiverende medicinale werking en leveren op de zwarte markt ongeveer 100.000 € op per kilo. Zeer bedreven stropers komen met helikopters en nachtlampen het park in om de nijlpaarden neer te schieten. De rangers proberen dit tegen te gaan door hun hoorns af te zagen zodat er geen reden meer is om ze af te schieten. Alleen de hoorns zijn net zoals onze nagels: vanaf een bepaalde plek is het zeer pijnlijk om ze af te zagen. Gevolg is dat er toch nog zo'n twee kilo hoorn achterblijft, wat al genoeg is om het neer te schieten. Als het met dit tempo doorgaat, is de neushoorn over 5 jaar uitgestorven. En veel kunnen ze er niet tegen doen.Het blijkt dat er vlak bij twee jonge neushoorn mannetjes gesignaleerd zijn. Daar aangekomen eerst uitleg over onze veiligheid, want we zijn wel in de vrije natuur en in hun omgeving. Dus achter elkaar aanlopen en als groep bij elkaar blijven. Na een kwartiertje lopen onze eerste neushoorns. Geweldig, wat een enorme beesten. Daarna krijgt Jordan bericht dat er een moeder met baby gesignaleerd is. En ook deze hebben we vlug gevonden. Keurig in een rij achter elkaar aan. Fantastisch, een baby van 2 jaar. Met moeder er beschermend om heen. We kunnen zeer dicht bij komen. Zij accepteren ons en wij hun. Bepaalde serene rust.We mogen een voor een voorop de kofferbak zitten. Dan heb je echt het gevoel in de wind door de vrije natuur te rijden. Alleen toen ik voorop ging zitten, moesten we door een zeer modderige weg, waarbij het echt op stuurmanskunst aankomt om niet vast te komen zitten. Kan je zeggen dat het een uitdaging was om voorop te blijven zitten.De lunch wordt op een picknic tafel geserveerd: drie salades en brood met vlees. Ergens bij een lodge park. Een van de Amerikaanse dames is journalist voor de CNN, economisch georiënteerd. Ze moet elke dag over de effecten van Trump praten en ze moest er echt even tussen uit.Daarna de Pomongwe cave bezocht. Helaas nog maar weinig muurschilderingen, maar geeft een goed idee hoe een grot er uit zag vele vele jaren geleden. Tot slot naar de Worlds View met een werkelijk fantastisch uitzicht. Jordan vindt het een goed idee om een foto te nemen van de groep op een grote rotsblok. We blijken echt geen helden met elkaar te zijn. Jordan heeft vele malen aangegeven dat het echt niet eng is, hij klimt ook zo naar de grote rots op zijn slippers. Maar iedereen zit te twijfelen of de hand die hij uitsteekt echt wel een ieder op tijd kan grijpen. Na een paar minuten ben ik er helemaal klaar mee, wachtend daar ongemakkelijk op een andere rots. Aan de kant, want ik klim er nu op. Ben toch met mijn bucket list actie bezig, dus deze uitdaging kan er ook nog wel bij. En als er 1 schaap volgt............ en hebben we onze mooie groepsfoto op de rots.De terugweg is ontzettend koud, want we moeten in de open auto weer terug naar Chipangali, ruim een uur rijden brrrrr. Gelukkig hebben we deze keer echt warm water, wat zeer prettig is. En het eten staat klaar: kippenpoot met bonen, wortelen en aardappels. Een fantastische dag in Zimbabwe.