De nacht bijna doorgeslapen. Hartslag wat meer in rust. Klaar voor mijn eerste werkdag. Heel benieuwd.Om half 8 klaar ontbijt. Dit keer niet in het huis maar in het theehuisje omdat we nu met 5 mensen zijn. Het ontbijt wordt nu klaargemaakt ipv dat je het zelf moet pakken. Toast en cornflakes met oploskoffie. Heerlijk.Vervolgens een rondleiding van Nicky. Wat een groot park. Ze legt uit dat het geen dierentuin is waar van elk soort een aantal zijn. Wat er binnengebracht wordt is wat er is. Vandaar dat er een zwijn genaamd Breezer rondloopt in zijn eentje, maar dat er wel 16 leeuwen zijn. En bijna alle dieren hebben namen, behalve de konijnen, hamsters en duiven.Er lopen meer dieren los in het park dan in gevangenschap. Bijvoorbeeld de 250 eekhoorns. Zodra ze beter zijn, worden ze los gelaten. Alleen blijven ze in de buurt, omdat hier altijd eten en water is. Hoe droog het ook is. Ze hadden nog meer dieren zoals zebra's, maar tijdens de recessie van 2002 - 2009 hebben veel mensen uit Zimbabwe de dieren gejat voor eten.Daarna is het baby time. Dit keer mag ik een aantal babies zelf doen. En neem ik Jim met mij mee. Eigenlijk een hele lieve jongen die datgene doet wat je hem vraagt. En wat waren we een team. Door de vrijwilligers coordinator Nicole werden we gevraagd de drie bakken met meelwormen te zeven en ze daarna in een nieuwe bak te doen met verse zemelen (of is het granen; heb eigenlijk geen idee). De taken goed verdeeld en binnen een uur klaar. Waar blijkbaar andere vrijwilligers een dag over doen. Eigenlijk begin ik wel te wennen aan de wormen.Van 11 tot 12 uur is het dierentijd. Wat betekent dat je een uur met de dieren mag knuffelen en spelen. Chipangali gelooft er oprecht in dat je met aandacht de dieren een beter leven kan geven. Dus samen met Emily op bezoek bij de antilopen, de leeuwen en de biggen. Het leuke is dat je overal mag komen. En de biggen zijn aan het genieten. Lekker over hun buikje aaien. Ze gingen er echt voor liggen.Na een lunch met de restjes van de vorige avond mochten Jim, Nicole en ik naar de plek waar een buffelo gaat komen. We moesten een stuk land vrij maken van cactussen. Met een hakbijl, een groot mes en een houweel. Hallejuha, wat een zwaar werk. De takken zijn giftig en ben met heel wat in aanmerking gekomen. Uiteindelijk zijn Emily en ik het gaan zien als 'anger management'. Bij iedere slag met de bijl kreeg de ene naar de andere baas, ex etc. er van langs. We waren goed op dreef. We hebben het niet afgekregen, maar we zijn een eind op weg. En een uitstekende vervanging van de sportschool.Na de babies gevoerd te hebben, klaar voor een douche. De stof van de meelwormen, het zand van de biggen en antilopen, de vele giftige puntjes van de cactus. Allemaal weggespoeld met dit keer een warme douche. Alle was inclusief de broek met de bloedvlekken veroorzaakt door de cactussen in de wasmand en even rust tot aan het diner. En nee ma, giftig in de zin dat je wat irritatie krijgt op de plek waar je geprikt wordt. En Errol, lieverd, de werkhandschoenen die je mij gegeven hebt zijn wellicht zeer geschikt voor huis/tuin/keuken werk in Nederland, maar hier in Zimbabwe....... ergens nieuwe handschoenen vandaan halen wil ik een beetje mooie handen over houden.Het diner bestaat uit wortelen, kool, aardappelpuree en worstjes. De honden vinden de worstjes lekkerder dan ik. Ben goede vriendjes met ze geworden. Mickayla heeft wat wijn ingeslagen voor mij en Emily. En wat andere drank voor de tieners. En op naar een spelletjesavond bij het vrijwilligers gedeelte. Samen met Nix en Mickayla. Uiteindelijk kunnen de tieners mijn muziek keuze verdragen later op de avond. Want wat was ik klaar met alle hiphop. Tegen 23 uur tijd om naar bed te gaan. Morgen weer vroeg op. De andere vrijwilligers zijn nog aan het dansen in het donker. De electriciteit is uit gegaan. Lang leven mijn zaklamp.